Richard Ernst: Magnetyzm i malarstwo tybetańskie
Laboratorium chemiczne urządził sobie w piwnicy. Uległ fascynacji doświadczeniami, zaczął czytać znalezione książki chemiczne i przeprowadzać rozmaite eksperymenty, kończące się niekiedy silnymi wybuchami. Wybrał potem studia chemiczne. O szwajcarskim laureacie Nagrody Nobla z 1991 r. pisze prof. Andrzej Kajetan Wróblewski.
1 października 2021
W październiku 1991 roku szwajcarski fizykochemik Richard Ernst odbywał podróż transatlantycką i drzemał w fotelu, gdy został zbudzony przez stewardesę, która mu oznajmiła, że ma się udać do kabiny pilota. Wyrwany z drzemki, niechętnie spełnił jej życzenie, ale gdy tam dotarł, otrzymał od pilota słuchawki radiowe, w których usłyszał zawiadomienie od przedstawiciela Komitetu Nagród Nobla, że zostało mu przyznane to wyróżnienie z chemii. Ernst dowiedział się także, że jest jedynym laureatem, co już wtedy zdarzało się rzadko w naukach eksperymentalnych.
Wiedza i Życie
10/2021
(1042) z dnia 01.10.2021;
Uczeni w anegdocie;
s. 71
