Wizualizacja misji DART. Wizualizacja misji DART. NASA/JHUAPL/Steve Gribben / Archiwum
Kosmos

Ochroń nas, bogini

Na przełomie listopada i grudnia 2019 r. ESA podjęła ostateczną decyzję o finansowaniu misji Hera.

Pytanie nie brzmi „czy?”, tylko „kiedy?” i „jak?”. Ziemia zderza się z większymi i mniejszymi planetoidami od miliardów lat i z czasem z pewnością napotka na swej drodze kolejną większą kosmiczną bryłę. Skala wywołanych taki zderzeniami zniszczeń zależy przede wszystkim od rozmiaru impaktora. Ciało o średnicy ok. 50 m, które jest w stanie przyczynić się do utworzenia niewielkiego krateru, zderza się z Ziemią raz na kilka tysięcy lat, a planetoida o średnicy powyżej kilometra, mogąca doprowadzić do zagłady cywilizacji na całym kontynencie – co kilkadziesiąt milionów lat. Jak można się bronić przed takim zagrożeniem? Po pierwsze: w porę znaleźć źródło kłopotów. A kiedy już je zidentyfikujemy, naszą szansą jest przesunięcie go na bezpieczniejszą dla Ziemi orbitę. Taką metodę samoobrony będą niedługo testowały amerykańska misja DART i europejska Hera. Ich celem stanie się planetoida podwójna Didymos o średnicy 800 m. Planetoida ta porusza się nieco dalej od Słońca niż Ziemia, a jeden obieg naszej gwiazdy zajmuje jej dwa ziemskie lata. Didymosowi towarzyszy jeszcze mniejszy od niego księżyc Didymoon, który będzie bezpośrednim celem DART.

Planowana data startu DART to 22 lipca 2021 r. Pięćsetkilogramowy sprzęt zostanie wyniesiony przez rakietę Falcon 9. Po dotarciu na miejsce w październiku 2022 r. DART zderzy się z Didymoonem z prędkością ok. 6 km/s. Zgodnie z obecnymi założeniami powinno to spowodować zmianę prędkości księżyca o 0,4 mm/s – czyli bardzo niewiele, ale po pewnym czasie efekt tego działania uwidoczni się jako zmiana orbity, po której Didymoon się porusza. Wskutek tego okres obiegu księżyca wokół Didymosa zmieni się o jakieś 10 min. Wyniki zderzenia będą obserwowane z Ziemi za pomocą zwykłych teleskopów oraz radaru. Jednak pełną informację o skutkach impaktu otrzymamy dopiero kilka lat później dzięki Herze. Ta misja wyruszy w drogę w 2024 r. i do celu doleci we wrześniu 2026 r. Hera dokładnie zbada powstały krater oraz doprecyzuje zmianę orbity, po której wokół Didymosa porusza się jego księżyc. A przede wszystkim zmierzy masy obu ciał, dzięki czemu będziemy w stanie obliczyć, jak duży wpływ na ich orbitę wywarło zderzenie.

Wiedza i Życie 1/2020 (1021) z dnia 01.01.2020; W obserwatoriach; s. 78

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną