Hej, jesteś tam?

Hej, jesteś tam?

materiały prasowe

Książka brytyjskiego neurobiologa Adriana Owena „Mózg. Granica życia i śmierci” jest pasjonującą lekturą. Przedstawia ponadwudziestoletnią historię badań tego naukowca nad szarą strefą świadomości, w jakiej znajdują się ludzie pogrążeni w stanie wegetatywnym – tacy, którzy wskutek wypadku lub choroby są nieprzytomni i nie ma z nimi kontaktu.

Owena zainteresowało, co dzieje się w mózgu takich osób. Czy są świadome, czy myślą, czy coś pamiętają z życia sprzed wypadku lub choroby, czy czują ból i czy chcą, by je odłączono od aparatury medycznej, by mogły umrzeć. I czy można z nimi nawiązać dialog, skoro nie tylko nie potrafią mówić, ale nawet zamrugać albo się uśmiechnąć.

Zaczął je badać dzięki nowym metodom obrazowania (PET, fMRI, EEG). Opowieść o kolejnych pacjentach, którzy pogrążeni w szarej strefie rozpoznają zdjęcia ukochanych osób, rozumieją poszczególne wyrazy, słyszą, co się do nich mówi, czują ból i strach, próbują popełnić samobójstwo poprzez zaprzestanie oddychania, a w końcu dzięki obmyślonemu przez naukowców specjalnemu sposobowi komunikacji potrafią odpowiedzieć na zadawane pytania, jest wciągająca niczym skrzyżowanie dobrej powieści sensacyjnej, thrillera i pasjonującej dyskusji na tematy etyczne.

Dla mnie oprócz tego, JAK naukowcy prowadzili badania na ten temat, najbardziej zaskakujące były dwie informacje z tej książki – że 15–20% osób pozostających w szarej strefie jest w pełni świadomych i że spośród 91 osób z zespołem zamknięcia 72% twierdzi, że są szczęśliwe mimo swojego stanu, i tylko 7% z nich deklaruje chęć poddania się eutanazji.

Adrian Owen, Mózg. Granica życia i śmierci. Co neurobiologia mówi o stanie wegetatywnym i szarej strefie świadomości, przeł. Izabela Zwiech, Feeria, Łódź 2018

Wiedza i Życie 5/2018 (1001) z dnia 01.05.2018; Książki. Recenzje; s. 75

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną