Ołów z rur i wybuch Wezuwiusza

W Sekcji Archeo w Pulsarze prezentujemy archiwalne teksty ze „Świata Nauki” i „Wiedzy i Życia”. Wciąż aktualne, intrygujące i inspirujące.

Wybuch Wezuwiusza z 79 r. n.e. nadal budzi zainteresowanie naukowców. Eksplozja ta spowodowała praktycznie całkowite zniszczenie leżących u jego stóp Pompejów i Herkulanum. W miastach tych zginęło około 16 tys. ludzi, a całą okolicę pokryła gruba warstwa popiołów.

Pompeje były w tamtym czasie skanalizowane i miały system akweduktów doprowadzających wodę do domów, jak też do licznych term i fontann. Ponieważ woda płynąca rurami wymywała niewielkie ilości ołowiu, pierwiastek ten trafiał do Zatoki Neapolitańskiej. Teraz naukowcy, pobrawszy osad z różnych warstw w morzu, przebadali skład izotopów ołowiu obecnych w próbkach. Okazało się, że zdecydowanie różnił się w warstwach przed wybuchem i po nim. Z czego to wynikało?

Według naukowców rury ołowiane zostały w wyniku wybuchu uszkodzone lub zablokowane w wielu miejscach przez szlam z popiołem, co spowodowało konieczność ich wymiany. Badania pokazują również, że system wodno-kanalizacyjny znacznie rozbudowano po wybuchu, a metal pozyskiwano z miejsc coraz to odleglejszych od Neapolu.

Dziękujemy, że jesteś z nami. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża wyselekcjonowane badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.