Czy komórka może się sama obronić przed infekcją?

W Sekcji Archeo w Pulsarze prezentujemy archiwalne teksty ze „Świata Nauki” i „Wiedzy i Życia”. Wciąż aktualne, intrygujące i inspirujące.

Kamaleksyna to białko należące do fitoaleksyn – związków wytwarzanych przez rośliny np. w czasie ataku wirusów lub bakterii. W zdrowych tkankach substancje te występują w ilościach śladowych. Ostatnio sprawdzano, co w przypadku kamaleksyny odpowiada za szybkie tempo aktywacji szlaków metabolicznych prowadzących do jej syntezy.

W komórkach produkcja białek zależy m.in. od tego, co dzieje się z DNA – czy np. nie zostały dołączone jakieś grupy chemiczne (są to tzw. znaczniki epigenetyczne). I tak rejony kodujące białka niezbędne do funkcjonowania komórki zawierają odmienne znaczniki niż rejony z wyciszonymi genami (nic nie powstaje na ich podstawie). W przypadku genów kodujących informacje o białkach służących do produkcji kamaleksyny mamy do czynienia z sytuacją bardzo nietypową. Część genów posiada znaczniki aktywujące, a część – wyciszające. Te nietypowe fragmenty DNA nazwano kairostatem (z greckiego kairos to właściwy moment, a stat – urządzenie). Synteza fitoaleksyn jest kosztowna energetycznie, a zbyt duże ilości tych związków są dla samych roślin toksyczne, przez co nie mogą być produkowane na bieżąco i akumulowane. Dlatego istnienie precyzyjnego mechanizmu wyciszającego biosyntezę kamaleksyny do momentu pojawienia się patogenu jest tak istotne.

Badacze mają nadzieję, że odkrycia te pomogą opracować nowe strategie ochrony roślin przed zmianami klimatycznymi, a nawet posłużą syntezie innowacyjnych leków opartych na substancjach pochodzenia roślinnego. Okazuje się bowiem, że kamaleksyna wykazuje działanie toksyczne wobec komórek nowotworowych w przypadku raka prostaty.

Dziękujemy, że jesteś z nami. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.