Najszybsza mrówka świata
W Sekcji Archeo w pulsarze prezentujemy archiwalne teksty ze „Świata Nauki” i „Wiedzy i Życia”. Wciąż aktualne, intrygujące i inspirujące.
Wśród kilkunastu tysięcy znanych gatunków mrówek naukowcy zidentyfikowali ten, który ich zdaniem nie ma sobie równych pod względem szybkości biegu wśród zwierząt. Ów sprinter nosi łacińską nazwę Cataglyphis bombycina i zamieszkuje Saharę. Sarah Pfeffer, biolożka z niemieckiego Universität Ulm, zmierzyła, że owad potrafi w ciągu sekundy pokonać blisko metr, co oznacza, że w tym czasie przemierza dystans stukrotnie większy od rozmiarów swojego ciała. Dla porównania gepard potrafi się rozpędzić do prędkości ponad 30 m/s, ale jest to dystans tylko 15– 20 razy dłuższy od niego samego. I kto tu jest najlepszym biegaczem?!
Dlaczego C. bombycina tak szybko biega? Bo inaczej poparzyłaby sobie odnóża o gorący piasek. W środku gorącego dnia, gdy temperatury powietrza dochodzą do 50°C, a gruntu są wyższe o 10–15°C, wyskakuje ze swojego gniazda w poszukiwaniu pokarmu: martwych owadów i innego zwierzęcego drobiazgu, który został uśmiercony przez gorąco. Zwykle przebywa na zewnętrz nie dłużej niż 10 min, po czym wycofuje się w cień swojego domu. Inaczej ona także wyzionęłaby ducha.
Doniesienia o rekordowych sprintach C. bombycina, zwanej też srebrną mrówką z Sahary, pojawiły się już trzy dekady temu, ale Pfeffer pierwsza dostarczyła na to dowody w postaci nagrań wykonanych bardzo szybką kamerą (2019). Na filmach można zobaczyć także, z jaką determinacją mrówki zaciągają do gniazda znalezione fragmenty padliny. Wiedzą, że czas nagli. Trzeba wrócić ze zdobyczą, zanim samemu padnie się martwym. Za każdym razem jest to walka o życie. Dodajmy, że C. bombycina nie jest na Saharze sama. Mieszka tam jej kilka krewniaczek należących do tego samego rodzaju Cataglyphis.
Dziękujemy, że jesteś z nami. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze odkrycia naukowe. Jeśli korzystasz z dostarczanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.