Dłonie: co mogą, kiedy promieniują

W Sekcji Archeo w Pulsarze prezentujemy archiwalne teksty ze „Świata Nauki” i „Wiedzy i Życia”. Wciąż aktualne, intrygujące i inspirujące.

Ludzkie ciało emituje promieniowanie cieplne przede wszystkim w zakresie podczerwieni. Ta emisja jest niewidoczna dla naszych oczu, nie mieści się bowiem w zakresie fal rejestrowanych przez siatkówkę. Co ciekawe, taką zdolność mają niektóre zwierzęta, w tym wiele ptaków i węży.

Emitowane przez nasze dłonie dawki światła podczerwonego nie są może duże, ale wyraźnie mierzalne. Badacze z Uniwersytetu Szanghajskiego postanowili zbadać, czy tę podczerwień dałoby się przechwycić, a następnie do czegoś wykorzystać. Na łamach czasopisma „PNAS” (2021) opisują, jak w ramach eksperymentu wzięli aluminiową płytkę, na którą za pomocą szablonu nanieśli wzór wykonany z heksanu i drugiego związku organicznego. Aluminium silnie odbijało promieniowanie podczerwone, natomiast mieszanka związków organicznych – bardzo słabo. W warunkach rozproszonego światła organiczny wzór na płytce nie był widoczny ani dla ludzkiego oka, ani dla kamery termowizyjnej. Sytuacja zmieniała się, gdy do płytki zbliżano dłoń. Wtedy kamera termowizyjna ujawniała, co znajduje się na płytce.

W kolejnym kroku badacze zmieniali grubość warstwy organicznej w niektórych częściach swojego wzoru. Tam, gdzie warstwa była grubsza, podczerwień emitowana przez dłoń była słabiej odbijana (bo silniej pochłaniana). Dzięki temu na płytce udało się zakodować znacznie więcej sekretnych informacji, które kamera termowizyjna zamieniała na kolorowe kody. Efekt stawał się jednak słabszy, kiedy dłonie były zimne, dlatego przed każdym testem naukowcy intensywnie je pocierali.

Dziękujemy, że jesteś z nami. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.